Die sorgsaamheid plig van gades kom gewoonlik ten einde by die afsterwe van ‘n gade of deur egskeiding. Dié plig kan wel na ’n egskeiding voortduur as daar vir onderhoud voorsien is in die egskeidings bevel.
Dié sorgsaamheid plig kan ook soms voortduur ná die afsterwe van ‘n gade. Die boedel van die afgestorwene het dan die onus (plig) van versorging – Hodges v Coubrough NO 1991(3) SA 58 (DCLD). Die langslewende gade in ‘n huwelik gesluit ná die inwerkingtreding van die Wet op die Uitbreiding van Huwelike, Wet 50 van 1997, mag onderhoud, soos redeliker gewys benodig, van die oorledene se boedel eis.
As ‘n staattoelaag vir onderhoud ontvang word namens ‘n kind, behou die ouers steeds die primêre versorgingplig teenoor sodanige kind. Die sorgsaamheid plig kom ten einde wanneer die kind selfversorgend raak – Gold v Gold 1975 (4) 237 (DCLD).
Die sorgsaamheid plig kan voortduur nadat ‘n kind meerderjarig word –Brandt v Brandt A234/2000 (CPD). Die meerderjarige kind dra die onus om die bestaan van sodanige verpligting te bewys – Sikatele and Others v Sikatele and Others 1996 2 All SA 95 (Transkei).
‘n Onderhoudbevel met ‘n vasgestelde termyn van betaling kom nie outomaties ipso iure (volgens die reg) ten einde, sou die kind selfversorgend raak alvorens sodanige tydperk verstryk nie – Kemp v Kemp 1958 (3) 736 (DCLD).
Die boedel van ‘n oorlede ouer is aanspreeklik vir die onderhoud van minderjarige kinders – In Re Estate Visser 1948 1129 (CPD).
